Biegiem przez Stare Miasto

Przez przypadek zabrałam do torebki aparat i w ferworze letnich zakupów prawie o nim zapomniałam. Zakupy nie tylko były gabarytowo duże, ale zaczęły nieludzko ciążyć. I przepakowując się, wygrzebałam spod spodu aparat. Pogoda przepiękna (może ciut za gorąco), żadnej chmurki na niebie i tłum ludzi. Dokąd idą? Niektórzy szybko, inni spacerkiem; studenci, matki z dziećmi, starsi w sile wieku, przemierzali Krakowskie Przedmieście i Stare Miasto. Turyści, artyści, zakupoholicze (jak ja)? Zawsze zastawiam się, bo gdziekolwiek bym nie była – Warszawa, Lublin, Dublin, Belfast (tylko w centrum, nieco poza nim, z braku bezpieczeństwa, jest bezludnie) … - pomimo pracy większości społeczeństwa, te miejsca są przeludnione. Na jedną kratkę chodnika, bruku przypada więcej ludzi niż w dwunastopiętrowym wieżowcu. Fala, w południowym słońcu, korzystała z możliwości bycia razem. Tak, człowiek nie umie żyć bez drugiego człowieka. Chce się pokazywać, ubierać, grymasić, obserwować i wygłaszać opinie.

Te stare mury są okropne – zatęchle i nieodnowione, niektóre, owszem, odrestaurowane na XIX wieczną modłę, a inne straszą przy Ratuszu ślepotą okien. Albo porozbijane latarnie i kute pomalowane sprayem drzwi? Odstraszając turystów z innych krajów. My, Polacy, jesteśmy przyzwyczajeni do skrajnych różnic w zaniedbaniu, lecz obcy? Jest jednak klimat naszej historii, o której cudzoziemcom niewiele wiadomo, a nawet by jej nie zrozumieli. Mury przechowują wspomniane i marzenia, wspólne korzenie, które zespala wielu razem i nie pozwala poczuć się wyizolowanym ze społeczeństwa. Lubimy być razem, na zakupach, oglądając spektakl w teatrze, przemierzając wąskie uliczki i nawet w domu, czuć, ze za ścianą śpi sąsiad.

 

 

  

Okna 

 Latarnie

 I ludzie 

 

 

Nieśpieszne przesuwając wzrok po starych murach, nie sposób pozbyć się refleksji, która mnie dość szybko opuściła. Zakupy spowodowały drżenie rąk, co dla zdjęć okazało się opłakane w skutkach. I przez przypadek skończyły się baterie...